Odkąd pamięta zawsze rysowała, malowała, robiła coś kreatywnego. Pamięta porysowane ściany w swoim pokoju, co – niczym archeologiczne malowidła – może świadczyć, że od zawsze miała silną potrzebę urzeczywistniania tego, co pojawiło się w głowie, albo – odwzorowywania rzeczywistości po swojemu. Rzeczywistość czasami była mniej ciekawa, trudna, ale niezbędna do rozwoju zdolności oraz rozwoju osobowości.
Niewątpliwie wpływ miało na nią to, że w domu było dużo sztuki – pełno obrazów, albumów, zawsze rozstawiona sztaluga z podobraziem.
„Vanitas” 2010 to cykl poświęcony przemijaniu rzeczy. Elementy zastanej martwej natury dotkniętej korozją i zniszczeniem symbolizują przemijanie życia, wspomnień, świata, ideałów. Odcienie rdzy i przebarwienia odzwierciedlają to, że nasze życie nie jest czarno białe – a odcienie bywają zarówno piękne, nijakie jak i budzące wstręt.
Obrazy z dyplomowego cyklu „Pamiętniki” to również martwe natury, jednak już inscenizowane. To zapiski dni - konkretnych, wybranych, tych które zapadły
w pamięć. Jest to w większym stopniu cykl psychologiczny i intymny.
Obecnie nie prowadzi żadnej formy pamiętnika – przyznaje, że nie ma na to czasu, choć wyznaje zasadę, żeby w każdym dniu znaleźć więcej dobrych rzeczy niż przytłaczających. Aby każdy dzień był wartościowy.
Od 19 lat mieszka i pracuje w Warszawie. Po studiach na APS od razu zaczęła pracę na stanowisku nauczyciela w Młodzieżowym Ośrodku Socjoterapii nr 4. Pracuje z młodzieżą. Przez lata jej zakres pracy ewoluował – obrała kierunek
w stronę psychologii i seksuologii. Obecnie kończy studia psychologiczne na specjalności Psychoterapia i Terapia seksualna. Jest także terapeutą w nurcie Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach, arteterapeutą, edukatorem psychoseksualnym oraz Przewodniczącą Stowarzyszenia „Kierunek Młodość”.
Obecny cykl jej malarstwa przedstawia życie człowieka ukazane poprzez grę komputerową i kulturę Internetu. Symboliczne ukazanie natury człowieka oraz psychologicznych mechanizmów i zniekształcenia, które życie ułatwiają ale i utrudniają. Mniej lub bardziej. Ale przecież nikt nie jest idealny, prawda?
W jej sztuce ważną rolę odgrywa kolor, symbol, kompozycja oraz przede wszystkim to, aby przemówić do drugiego człowieka.
